Petar Leković prvi narodni heroj Jugoslavije, poginuo je 13.juna 1942 godine u borbi sa Italijanima i četnicima, na planini Živnju, kod Gackog, štiteći odstupnicu svog bataljona, koji je ostao bez municije, tako što je rukama odvaljivao kamenje i stene na neprijateljske vojnike. Narodni heroj postao je još za života, marta 1942 odlukom Vrhovnog štaba NOV i POJ zbog herojskih podviga u borbi protiv okupatora i domaćih izdajnika.
Kao vojnik Srpske vojske učestvovao je i u Prvom svetskom ratu u kojem je bio ranjavan u nogu.
U članstvo Komunističke partije Jugoslavije, Petar je primljen 1920 godine, a član Mesnog komiteta KPJ u svojoj rodnoj Užičkoj Požegi postaje 1938 godine.
Petar Leković,zajedno sa drugim komunistima iz okoline Požege,organizuje formiranje Požeške partizanske čete koja je bila u sastavu Užičkog partizanskog odreda ” Dimitrije Tucović”. Među prvim borcima ove čete bila su i trojica Petrovih sinova- Dragojlo, Boško i Milovan.
Istakao se kao neustrašivi borac u borbama protiv Nemaca i četnika u Zapadnoj Srbiji a u tim borbama uspeo je da uništi i jedan nemački tenk.
Bio je na dužnosti zamenika komandanta Prvog užičkog bataljona Druge proleterske brigade
U svim borbama je uvek bio prvi, najčešće na čelu bombaša ili udarnih grupa,samo je u odstupanju bio u zaštitnici,da zaštiti mlađe borce,koje je sve zvao sinovima,a oni njega čika Pera.
Čitava porodica Petra Lekovića učestvovala je u Narodnooslobodilačkkom pokretu. Sin Dragojlo bio je borac Prve požeške čete i zarobljen je od strane četnika Draže Mihailovića u selu Ražani, novembra 1941, četnici su ga predali Nemcima koji su ga streljali 27.novembra 1941.godine na Krušiku,u Valjevu,zajedno sa još 260 partizana.
Sin Milovan bio je borac Druge proleterske brigade, poginuo je 31.avgusta 1942.godine u borbama sa nemačkim jedinicama i četnicima Uroša Drenovića na Manjači.
Sin Boško bio je borac Druge proleterske brigade i Pratećeg bataljona Vrhovnog štaba NOV i POJ. Nakon oslobođenja bio je prvi politički komesar Komande mesta u oslobođenoj Požegi i nosilac Partizanske spomenice.
Ostatak porodice-supruga,dva mlađa sina i dve kćeri ostali su u selu ali su pomagali NOP zbog čega su više puta maltretirani,batinani i privođeni od strane četnika.