Pre tačno 100 godina dogodila se Husinska buna, oružani otpor rudara rudnika Kreke protiv nasilja organa državne vlasti. Generalni štrajk rudara trajao je od 21 do 28 decembra 1920 godine a nazvan je po rudarskom selu Husino kod Tuzle.
Štrajk je izbio zbog vladinog kršenja sporazuma o visini nadnica, koji je ona sama potpisala. U njemu je učestvovalo 7000 radnika, a vodila ga je Komunistička partija Jugoslavije, na čelu sa Mitrom Trifunovićem Učom. Više od 300 rudara iz svih krajeva Jugoslavije, zajedno sa štrajkačkim odborom, povuklo se u selo Husino gde je pružilo žestok otpor vojsci, žandarmeriji i ,,Narodnoj gardi”, koje su pokušale da domaće rudare primoraju na posao a strane proteraju. Poginulo je sedam, a ranjeno više desetina rudara. Uhapšeno je oko 400 lica.
Eksploatacija u kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca bila je podjednako surova kao i danas a odjek koji je buna imala u Evropi toliki da je smrtna kazna mladom rudaru Juri Keroševiću koji je optužen za ubistvo žandara preinačena u dvadeset godina tamnovanja.
U evropskom kalendaru samooslobađanja čoveka od prinudnog otuđenog rada, ovi dani od 21 do 28 decembra posvećeni su stotoj godišnjici velike Husinske bune.
I pored toga mnogi intelektualci, danas u Srbiji, govore pozitivno o represivnoj kraljevini Karađorđevića, a pre svega prednjače članovi krunskog saveta Aleksandra Karađorđevića, Matija Bećković i Dušan Kovačević, istovremeno koristeći svaku priliku da pljuju po socijalističkoj, radničkoj Jugoslaviji.
Jure Kerošević, mladi čovek, siromašni rudar, husinski rudar, u borbi za svoja pogažena radnička prava, osuđen na smrt, pod vešalima je isekavši se, postavio temelj za borbu radnika.
Danas u Srbiji, radnik dozvoljava da ga tlače, umesto da se bori za svoja prava.
