Karakteristična crta Socijalističke partije Srbije, oportunističke, revizionističke i otpadničke partije koja je izdala komunističku ideju, kao i drugih kvazi levičarskih partija, je proglašenje parlamentarnog oblika narodne vlasti u politici, čime se radnička klasa odstranjuje od realne političke borbe. Strategija pobede takvih oportunističkih partija svodi se na obećanja radnicima i narodu o boljem životu u slučaju njihove pobede na izborima, dok ih sa druge strane ograničavaju od iskrene borbe za boljitak. Za takvo zamajavanje radničke klase SPS i druge kvazi levičarske partije su odlično finansirane iz državnog budžeta.
Druge oblike vanparlamentarne klasne borbe ovakve partije ne priznaju ili ih priznaju samo na rečima, ne i na delu. U Srbiji, dakle, takvu ulogu nastavlja kontrarevolucionarna oportunistička linija Slobodana Miloševića koju danas igra SPS na čelu sa Ivicom Dačićem.
Bitne tačke njihove otpadničke politike su:
– proglašenje iscrpljenog limita na revoluciju
– odustajanje od diktature proletarijata i praktične organizacije klasne borbe
– priznavanje parlamentarizma kao vlasti naroda
– podrška pravoslavnoj crkvi i priznavanje njene navodno pozitivne uloge u razvoju duhovnosti društva
– omogućavanje tajkunskih privatizacija, itd..
Nekoliko stotina izdajnika iz njihovih redova prešlo je krajem osamdesetih godina prošlog veka na stranu buržoazije kompromitujići komunističku ideju.
Ovde moramo spomenuti i partiju Joške Broza koju je stvorila i registrovala SPS. Koristeći slavno ime svog dede, ovaj lažni komunista obmanjivao je i još uvek obmanjuje narod. Na kraju je prešao u SPS zbog poslaničkog mandata a njegova partija, nezadovoljna što više njih nije selo u poslaničke klupe, raspala se na tri dela. Pitamo se da li zbog nezadovoljstva ili po nečijim instrukcijama. Sada te tri frakcije unose zabunu među građane koji su skloni socijalizmu, predstavljajući se borcima za radnička prava a u stvari u pitanju je samo borba za finansiranje iz budžeta i poslanička mesta.
Danas Socijalistička partija Srbije ima ulogu prigušivača pri kapitalističkom režimu, oduzimajući protestnu energiju masa, utopivši se u srpski parlament i poput desničarskih stranaka pljačkajući budžet naroda i Republike Srbije.
Možemo zaključiti da se neskriveni otpadnici i iskreni oportunisti predstavljaju zaštitnicima radnog naroda ujedinjeni sa buržoazijom.