AMERIKA I RASIZAM

Amerika je kao ekspres lonac, nacija sa opterećenjem rasnih sukoba prekrivenih robovlasničkom prošlošću.
Svaki put kada SAD prolaze kroz neku krizu ili ratove, na površinu ispliva ideja o supremaciji bele rase a cenu plati neka od manjina.
Istorija SAD krcata je rasnim i etnički motivisanim nasiljem. Nisu samo Afroamerikanci i američki starosedeoci bili žrtve ideje da postoje rasne ili etničke grupe prve, druge i treće kategorije. Kroz američki tunel mržnje i diskriminacije prolazili su Irci, Italijani, Kinezi, Meksikanci, Japanci i na kraju pripadnici islamske veroispovesti.
Nije se Donald Tramp prvi okomio na Meksikance u SAD. Posle Velike depresije i pada berze 1929. godine, više od milion ljudi je bilo proterano preko Rio Grandea. Tek kasnije se saznalo da je među njima bilo 250.000 etničkih Meksikanaca koji su bili državljani SAD po rođenju ili naturalizacijom.
Samo deceniju kasnije u koncetracionim logorima u američkim nedođijama će se naći američki državljani japanskog porekla, preko 100.000, od kojih je više od polovine bilo mlađe od 18 godina.
U periodu od 1882 do 1968. godine dokumentovana su 4742 linčovanja Afroamerikanaca u SAD.
Danas, prosečna bela porodica zarađuje gotovo duplo više od afroameričke i latinoameričke. Razlika je još drastičnija ako se kao parametar uzme porodična imovina: bela familija je osam puta bogatija od latinoameričke a čak sedamnaest puta od afroameričke. Bez obzira na boju kože lekara i medicinskog osoblja, belci imaju mnogo bolji tretman u bolnicama i boljeg su zdravlja, što se vidi i tokom epidemije koronavirusa koja mnogo više pogađa crnce nego belce.
Nezaposlenost Afroamerikanaca je duplo veća nego kod belaca. Od 2.000 000 lica na izdržavanju zatvorske kazne u SAD 40 odsto su Afroamerikanci a 20 odsto Latinoamerikanci iako obe manjine predstavljaju manje od 15 odsto populacije.
Uprkos tome američke diplomate i političari insistiraju van svojih granica da se druge nacije i države suočavaju sa svojom prošlošću, ali istovremeno odbijaju da se oni suoče sa zločinima svojih predaka.
Filed Under: Актуелно

GODIŠNJICA SMRTI DRUGA SVETOZARA MARKANOVIĆA

Dana 06. januara 2019. godine preminuo je veliki komunista,partizan i revolucionarni marksista i lenjinista,predsednik CK partije Komunisti Srbije drug Svetozar Markanović.
Od petnaeste godine,kako je stupio u partizane ostao je veran komunističkoj ideji do kraja svog života.Dok je vodio partiju Komunisti Srbije su bili najprincipijalnija partija u Srbiji a tako će biti i u buduće.Za svoga života borio se za ujedinjenje svih komunističkih partija u Srbiji i Jugoslaviji.Na njegovu inicijativu je formiran Koordinacioni odbor komunističkih i radničkih partija sa prostora SFRJ.
Njegovim odlaskom nastao je nenadoknadiv gubitak u komunističkom pokretu u Srbiji.
Filed Under: Актуелно

TITO ЈЕ ПОСЕТИО ЈАСЕНОВАЦ

Zabluda koja se odnosi na Josipa Broza Tita vezana je za pitanje percepcije Jugoslavije. U pokušaju da se pokaže kako su Srbi imali negativan tretman u SFRJ, često se govori o tome da Tito nikada nije posetio Jasenovac. Time oni koji tu zabludu plasiraju žele da pokažu da je Tito zanemarivao srpske žrtve.
Ono što prećutkuju jeste i da su u logoru Jasenovac ubijena i dva Titova bratanca.
Nakon velikog stradanja u Drugom svetskom ratu, narodi koji su činili Jugoslaviju su i pored nekih zverstava koja su se dogodila, odlučili da pokušaju iz početka. Za to je bilo potrebno istaći ideju bratstva i jedinstva i oslobodilački karakter narodnooslobodilačke borbe. U skladu sa tim, najpre se pristupa obeležavanju bojišta i organizovanoj javnoj memorijalizaciji boraca. Potom, u posleratnim godinama, kada se i u ostatku Evrope počinje sa obeležavanjem stratišta nedužnih, obeležavanja počinju i kod nas. Da je Tito imao bilo šta protiv, u tom trenutku kada je bio najjači, ne bi dozvolio da se bilo šta radi. Socijalistička Jugoslavija je memorijalizovala Jasenovac i podigla memorijalni kompleks posvećen žrtvama ustaškog koncetracionog logora.
Maršal Tito je dva puta bio u Jasenovcu.
Prvi put 1945. godine dok na tom mestu nije bilo ničeg osim ruševina čije raščišćavanje je bilo u toku. Drugi put Tito je u Jasenovcu bio između 10 i 11 kongresa SKJ ( 1974 – 1978 ), kada su sa njim stratište Jasenovac posetili Edvard Kardelj, Miloš Minić i Dušan Dragosavac.

 

Filed Under: Актуелно

HRVATSKA NIJE PROTIV GLORIFIKACIJE NACIZMA

U srijedu 16. decembra u sklopu 75. Generalne skupštine Ujedinjenih naroda glasalo se o rezoluciji A/75/476 DR I, koju je predložila Rusija, u koautorstvu sa još 20 država, radnog naziva „Glorifikacija nacizma: neprihvatljivost određenih praksi koje doprinose poticanju suvremenih oblika rasizma, rasne diskriminacije, ksenofobije i srodnih netrpeljivosti”. Rezoluciju je podržalo 130 država, dvije su bile protiv-SAD i Ukraina, a suzdržanih je bilo 51.

Struktura suzdržanih traži da joj posvetimo malo pažnje. Ako zanemarimo japanski militarizam kao treću komponentu iste cjeline, ostale dvije: fašizam i nacizam, nastale su na tlu Evrope, tu su počinjena najveća zla, tu je bilo najviše ljudskih žrtava i materijalnih razaranja, u svakoj okupiranoj državi nacizam je našao nezanemarljivu količinu domaćih kolaboracionista, ali u svakoj je postojao i kakav takav otpor nacizmu. Stoga bi upravo u Evropi trebalo biti najviše senzibiliteta kad je riječ o nacizmu, sa jedne strane u funkciji katarze, a sa druge zbog žrtava i štete, koja je tu počinjena.

Ali to ovom prilikom nije bio slučaj, neki drugi interesi blokirali su tu kvalitetu, od 51 suzdržanog glasa 39 ih je iz Evrope, svi osim Bjelorusije, Bosne i Hercegovine i Srbije. Pregledom rezultata glasanja, uočljiva je i sociološka komponenta, među suzdržanima nalaze se ekonomski najrazvijenije zemlje svijeta, tu naravno spada i većina evropskih država. Tu se sad otvara tema za sociologe da obrazlože korelacije između fašizma, antifašizma i materijalne moći suvremenog društva.

Komentirajući rezultate glasanja, rusko ministarstvo vanjskih poslova reklo je da su glasovi “Ne” SAD-a i Ukraine “za žaljenje”, dodajući da je “položaj Ukrajine posebno uznemirujući i alarmantan“. Također smatraju, da „teško je razumjeti kako zemlja, čiji je narod pretrpio svoj puni dio strahota nacizma i značajno doprinio našoj zajedničkoj pobjedi protiv njega, može glasati protiv rezolucije kojom se osuđuje njegovo veličanje”.

Bilo bi pogrešno ove stavove pripisat pukim frazama u političkom nadmetanju. Vrijeme i sadržaj rezolucije nisu nasumično odabrani. U novembru je međunarodnom konferencijom obilježena 75-a godišnjica Nirnberškog procesa, tom prilikom je Sergej Lavrov u video poruci poručio učesnicima, da je u nekim evropskim državama prisutan pad „imuniteta“ prema neo nacističkim pojavama.

Već tri desetljeća u Evropi svjedočimo reviziji povijesti II. sv. rata. Zatiru se tragovi i sijećanja na pobjedu, a relativizira i prihvaća prisutnost nacističke ideologije, znakovlja i imenovanja ulica, a dio surove stvarnosti postalo je i paradiranje, ili prikrivanje uniformiranih i naoružanih „squadri“.

U tom glibu našle su se i vazalne tvorevine sa jugoslavenskog prostora, koje su bile suzdržane. Ovom prilikom su čistog obraza uspjele ostat BiH i Srbija. Podilaženje novim gospodarima i ne podržavanje rezolucije, posebno je sramotno upravo za tvorevine nastale secesijom Jugoslavije 90-ih i to iz dva opipljiva razloga, zbog golemih žrtava koje su njeni narodi podnijeli i koji su pod vodstvom Komunističke partije i vrhovnog komandanta Josipa Broza Tita, samoorganizirano i uspješno vodili jedan od najvećih, zapravo jedini ozbiljan unutrašnji otpor Hitleru i njegovim domaćim i stranim pomagačima i čije su oružane snage do kraja rata dosegle brojku od 800.000 boraca.

Stanje evropskih zemalja po pitanju glasanja, bile one članice ili ne EU, možda najbolje opisuje, svojevremena uzrečica generala Patona „ako svi misle jednako, onda netko ne razmišlja“.

Vladimir Kapuralin – član predsedništva Socijalističke Radničke Partije Hrvatske

Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJE ČESTITKE BRATSKIH KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA

 

Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJA ČESTITKA

Svim komunistima i progresivnim građanima sa prostora SFRJ čestitamo Novu 2021. godinu.
Nastavimo zajedno jačajući jedinstvo i solidarnost za pobedu radničke klase i socijalizma.
Filed Under: Актуелно

100 GODINA HUSINSKE BUNE

Pre tačno 100 godina dogodila se Husinska buna, oružani otpor rudara rudnika Kreke protiv nasilja organa državne vlasti. Generalni štrajk rudara trajao je od 21 do 28 decembra 1920 godine a nazvan je po rudarskom selu Husino kod Tuzle.
Štrajk je izbio zbog vladinog kršenja sporazuma o visini nadnica, koji je ona sama potpisala. U njemu je učestvovalo 7000 radnika, a vodila ga je Komunistička partija Jugoslavije, na čelu sa Mitrom Trifunovićem Učom. Više od 300 rudara iz svih krajeva Jugoslavije, zajedno sa štrajkačkim odborom, povuklo se u selo Husino gde je pružilo žestok otpor vojsci, žandarmeriji i ,,Narodnoj gardi”, koje su pokušale da domaće rudare primoraju na posao a strane proteraju. Poginulo je sedam, a ranjeno više desetina rudara. Uhapšeno je oko 400 lica.
Eksploatacija u kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca bila je podjednako surova kao i danas a odjek koji je buna imala u Evropi toliki da je smrtna kazna mladom rudaru Juri Keroševiću koji je optužen za ubistvo žandara preinačena u dvadeset godina tamnovanja.
U evropskom kalendaru samooslobađanja čoveka od prinudnog otuđenog rada, ovi dani od 21 do 28 decembra posvećeni su stotoj godišnjici velike Husinske bune.
I pored toga mnogi intelektualci, danas u Srbiji, govore pozitivno o represivnoj kraljevini Karađorđevića, a pre svega prednjače članovi krunskog saveta Aleksandra Karađorđevića, Matija Bećković i Dušan Kovačević, istovremeno koristeći svaku priliku da pljuju po socijalističkoj, radničkoj Jugoslaviji.
Jure Kerošević, mladi čovek, siromašni rudar, husinski rudar, u borbi za svoja pogažena radnička prava, osuđen na smrt, pod vešalima je isekavši se, postavio temelj za borbu radnika.
Danas u Srbiji, radnik dozvoljava da ga tlače, umesto da se bori za svoja prava.
Filed Under: Актуелно

KVISLINZI U SRBIJI 1941-1944

Tokom fašističke okupacije Srbije u Drugom svetskom ratu, u službi okupatora bili su domaći izdajnici iz redova Nedićeve ,, Srpske državne straže “, Ljotićevi fašisti, četnici Draže Mihailovića i Koste Pećanca.
Nemci su u Srbiji imali 9 divizija sa oko 80.000 vojnika. Sredinom 1944. godine Nemci su raspustili četnike Koste Pećanca i naredili im da pređu u ,, državnu stražu ” Milana Nedića. Nemci rade na stvaranju masovne Nedićeve vojske nazvane ,, korpusi “, kako bi zamenili razularene pijane četničke bande, koje su bile vojnički nesposobne za bilo kakve akcije. Četnici Draže Mihailovića su uglavnom po srpskim selima, gde pljačkaju, pale kuće i kolju ljude, pristalice partizana i njihove simpatizere. Oni su u čvrstoj saradnji sa Nemcima, Bugarima, Nedićevom ,, državnom stražom ” i raspuštenim Pećančevim četnicima. Nemci nisu bili sigurni u ove demoralisane bande, pa su u tu svrhu doveli jedan korpus Bugara, oko 40.000 vojnika, kojima je komandovao general-pukovnik Asen Nikolov. Taj korpus je raspoređen u većem delu Srbije, sve do Kraljeva, Čačka i Užica. Bugarska vojska je takođe činila zločine nad stanovništvom Srbije. Nakon sukoba sa partizanskim odredima, brigadama i divizijama, avgusta 1944. godine, kod Bugara dolazi do demoralizacije jer su trpeli ogromne gubitke.
Nedićevi korpusi ,, Srpske državne straže ” imali su oko 40.000 kvislinga.
Ljotićevi fašisti su bili formirani u čete i bataljone, rasuti po gradovima i selima, njih 10.000 fašista. Bili su organizovani od mladića starih od 16-22 godine, koji su sačinjavali nacionalnu službu ,, Zbor “. Sprovodili su fašističku propagandu na seoskim skupovima, crkvenim praznicima i drugim verskim i nacionalnim manifestacijama, na kojima su držali fašističke govore. Sledbenici ,, Mite Bogomoljca “, rasturali su i svoj fašistički list koji se zvao ,, Naša borba “.
Četnici Draže Mihailovića su avgusta 1944. godine imali 47 korpusa, a korpusi su bili sastavljeni od brigada, mada je korpus brojao svega 900 bandita. Sve skupa, četnika je bilo oko 40.000 u Srbiji, a u Sandžaku oko 5000 crnogorskih četnika.
Rusi, belogardejci, tzv ,, Ruski dobrovoljački korpus “, bio je formiran od bataljona i pukova koji je imao oko 10.000 pripadnika. Bili su to većinom stari ratnici iz Oktobarske revolucije u Rusiji, koji su bili posebno prekaljeni u borbama i vrlo vični ratovanju. Bilo je tu starih ljudi koji su se borili noseći u jednoj ruci pušku a u drugoj štap. Oni se nisu lako predavali, već su se borili do zadnjeg daha. Bilo je među njima i mladića ruskog porekla, potomaka belogardejaca, kao i mladića iz armije generala Vlasova. Njima su Nemci poverili da čuvaju objekte na komunikacijama, skladišta i magacine hrane i glavne mostove na rekama. Davali su žestok otpor našim partizanskim jedinicama.
Nemci, Bugari i nedićevci su obezbeđivali glavne naseljene centre, komunikacije, rudnike, privredne i druge važne objekte, koji su bili od vitalnog značaja za okupacioni sistem, dok su četnici i ljotićevci držali uglavnom sela i varošice.
Pored njih, partizanskim jedinicama su se pri oslobođenju Srbije, suprotstavili, u Sandžaku i u dolini Ibra, i nekoliko albanskih kvislinških bataljona, koji su bili pod nemačkom komandom.
Svi nabrojani neprijatelji su se takmičili ko će više zla naneti i više ljudi ubiti u okupiranoj Srbiji, da bi narod naterali na poslušnost okupatoru. Crpeli su iz Srbije sva materijalna dobra: hranu, rudna i šumska blaga i besplatnu radnu snagu radi ratovanja na istočnom frontu. Nisu uspeli da mobilišu niti ikoga za rat na istočnom frontu, nego su naprotiv morali da drže jake snage u Srbiji radi gušenja narodnog otpora.
Borci, ilegalci i drugi pripadnici NOR-a širom Srbije, davali su, svaki na svoj način, žestok otpor okupatoru i njegovim slugama. Oni su se tako pripremali za odlučujuće dane, za doček i pomoć operativnoj armiji NOV i POJ u njenom pohodu za oslobođenje Srbije.
Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJA ČESTITKA RADNIČKE PARTIJE KOREJE

Rukovodstvu Partije Komunisti Srbije

Centralni Komitet Radničke Partije Koreje upućuje tople pozdrave Partiji Komunisti Srbije i svim članovima Partije povodom Nove 2021. godine.

Želimo vam puno uspeha u borbi protiv epidemije Kovid-19 kao i u vašem radu na jačanju i razvoju vaše partije u Novoj Godini.

Srdačni pozdrav,

Centralni Komitet Radničke Partije Koreje

Decembar 31, Džuče 109 ( 2020 )

Pjongjang

 

Filed Under: Актуелно

ČESTITAMO DAN ARMIJE

Svim komunistima i svim progresivnim građanima sa teritorije SFRJ čestitamo Dan armije. U SFRJ  Dan armije se obeležavao 22. decembra u znak uspomene na dan kada je Prva proleterska narodnooslobodilačka udarna brigade imala prvu borbu kod sela Gaočića i Mioča. Inače Prva proleterska brigade formirana je u Rudom 21. decembra 1941. godine. Imala je šest bataljona ukupne jačine 1200 boraca. Prvi komandant bio je Koča Popović a politički komesar Filip Kljajić. Želimo da naglasimo da je brigada do kraja rata imala 7500 poginulih u borbama protiv fašističkih okupatora i domaćih izdajnika.. U njenim redovima se borilo preko 22 000 boraca i dala je 83 narodna heroja. Brigada je tokom rata bila u stalnom pokretu. Na svom ratnom putu prešla je 20 000 kilometara u proseku 15 kilometara dnevno što nije zabeleženo u istoriji ratovanja. Hrabrost, drugarstvo, bratstvo i jedinstvo, disciplina i fizčka izdržljivost krasili su svakog borca Prve proleterske.

Nažalost danas ni u jednoj državici sa teritorije SFRJ ne obeležava se ovaj datum. Svugde su na vlasti podanički režimi koji više ili manje afirnišu gubitnike Drugog svetskog rata. Političari, novinari, kafanski istoričari i druge javne ličnosti falsifikuju istoriju u medijima. Školski udžbenici su takođe puni falsifikata. Sve je to uzalud. Narodnooslobodilačka borba ispisana je zlatnim slovima u svetskoj istoriji kojoj se i danas divi ceo svet. Ne postoji ni jedna mrlja na NOB-u i socijalističkoj revoluciji. Komunisti srbije neće nikad zaboraviti heroizam partizanskog pokreta pod vođstvom slavne KPJ.

Filed Under: Актуелно