TITO ЈЕ ПОСЕТИО ЈАСЕНОВАЦ

Zabluda koja se odnosi na Josipa Broza Tita vezana je za pitanje percepcije Jugoslavije. U pokušaju da se pokaže kako su Srbi imali negativan tretman u SFRJ, često se govori o tome da Tito nikada nije posetio Jasenovac. Time oni koji tu zabludu plasiraju žele da pokažu da je Tito zanemarivao srpske žrtve.
Ono što prećutkuju jeste i da su u logoru Jasenovac ubijena i dva Titova bratanca.
Nakon velikog stradanja u Drugom svetskom ratu, narodi koji su činili Jugoslaviju su i pored nekih zverstava koja su se dogodila, odlučili da pokušaju iz početka. Za to je bilo potrebno istaći ideju bratstva i jedinstva i oslobodilački karakter narodnooslobodilačke borbe. U skladu sa tim, najpre se pristupa obeležavanju bojišta i organizovanoj javnoj memorijalizaciji boraca. Potom, u posleratnim godinama, kada se i u ostatku Evrope počinje sa obeležavanjem stratišta nedužnih, obeležavanja počinju i kod nas. Da je Tito imao bilo šta protiv, u tom trenutku kada je bio najjači, ne bi dozvolio da se bilo šta radi. Socijalistička Jugoslavija je memorijalizovala Jasenovac i podigla memorijalni kompleks posvećen žrtvama ustaškog koncetracionog logora.
Maršal Tito je dva puta bio u Jasenovcu.
Prvi put 1945. godine dok na tom mestu nije bilo ničeg osim ruševina čije raščišćavanje je bilo u toku. Drugi put Tito je u Jasenovcu bio između 10 i 11 kongresa SKJ ( 1974 – 1978 ), kada su sa njim stratište Jasenovac posetili Edvard Kardelj, Miloš Minić i Dušan Dragosavac.

 

Filed Under: Актуелно

HRVATSKA NIJE PROTIV GLORIFIKACIJE NACIZMA

U srijedu 16. decembra u sklopu 75. Generalne skupštine Ujedinjenih naroda glasalo se o rezoluciji A/75/476 DR I, koju je predložila Rusija, u koautorstvu sa još 20 država, radnog naziva „Glorifikacija nacizma: neprihvatljivost određenih praksi koje doprinose poticanju suvremenih oblika rasizma, rasne diskriminacije, ksenofobije i srodnih netrpeljivosti”. Rezoluciju je podržalo 130 država, dvije su bile protiv-SAD i Ukraina, a suzdržanih je bilo 51.

Struktura suzdržanih traži da joj posvetimo malo pažnje. Ako zanemarimo japanski militarizam kao treću komponentu iste cjeline, ostale dvije: fašizam i nacizam, nastale su na tlu Evrope, tu su počinjena najveća zla, tu je bilo najviše ljudskih žrtava i materijalnih razaranja, u svakoj okupiranoj državi nacizam je našao nezanemarljivu količinu domaćih kolaboracionista, ali u svakoj je postojao i kakav takav otpor nacizmu. Stoga bi upravo u Evropi trebalo biti najviše senzibiliteta kad je riječ o nacizmu, sa jedne strane u funkciji katarze, a sa druge zbog žrtava i štete, koja je tu počinjena.

Ali to ovom prilikom nije bio slučaj, neki drugi interesi blokirali su tu kvalitetu, od 51 suzdržanog glasa 39 ih je iz Evrope, svi osim Bjelorusije, Bosne i Hercegovine i Srbije. Pregledom rezultata glasanja, uočljiva je i sociološka komponenta, među suzdržanima nalaze se ekonomski najrazvijenije zemlje svijeta, tu naravno spada i većina evropskih država. Tu se sad otvara tema za sociologe da obrazlože korelacije između fašizma, antifašizma i materijalne moći suvremenog društva.

Komentirajući rezultate glasanja, rusko ministarstvo vanjskih poslova reklo je da su glasovi “Ne” SAD-a i Ukraine “za žaljenje”, dodajući da je “položaj Ukrajine posebno uznemirujući i alarmantan“. Također smatraju, da „teško je razumjeti kako zemlja, čiji je narod pretrpio svoj puni dio strahota nacizma i značajno doprinio našoj zajedničkoj pobjedi protiv njega, može glasati protiv rezolucije kojom se osuđuje njegovo veličanje”.

Bilo bi pogrešno ove stavove pripisat pukim frazama u političkom nadmetanju. Vrijeme i sadržaj rezolucije nisu nasumično odabrani. U novembru je međunarodnom konferencijom obilježena 75-a godišnjica Nirnberškog procesa, tom prilikom je Sergej Lavrov u video poruci poručio učesnicima, da je u nekim evropskim državama prisutan pad „imuniteta“ prema neo nacističkim pojavama.

Već tri desetljeća u Evropi svjedočimo reviziji povijesti II. sv. rata. Zatiru se tragovi i sijećanja na pobjedu, a relativizira i prihvaća prisutnost nacističke ideologije, znakovlja i imenovanja ulica, a dio surove stvarnosti postalo je i paradiranje, ili prikrivanje uniformiranih i naoružanih „squadri“.

U tom glibu našle su se i vazalne tvorevine sa jugoslavenskog prostora, koje su bile suzdržane. Ovom prilikom su čistog obraza uspjele ostat BiH i Srbija. Podilaženje novim gospodarima i ne podržavanje rezolucije, posebno je sramotno upravo za tvorevine nastale secesijom Jugoslavije 90-ih i to iz dva opipljiva razloga, zbog golemih žrtava koje su njeni narodi podnijeli i koji su pod vodstvom Komunističke partije i vrhovnog komandanta Josipa Broza Tita, samoorganizirano i uspješno vodili jedan od najvećih, zapravo jedini ozbiljan unutrašnji otpor Hitleru i njegovim domaćim i stranim pomagačima i čije su oružane snage do kraja rata dosegle brojku od 800.000 boraca.

Stanje evropskih zemalja po pitanju glasanja, bile one članice ili ne EU, možda najbolje opisuje, svojevremena uzrečica generala Patona „ako svi misle jednako, onda netko ne razmišlja“.

Vladimir Kapuralin – član predsedništva Socijalističke Radničke Partije Hrvatske

Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJE ČESTITKE BRATSKIH KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA

 

Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJA ČESTITKA

Svim komunistima i progresivnim građanima sa prostora SFRJ čestitamo Novu 2021. godinu.
Nastavimo zajedno jačajući jedinstvo i solidarnost za pobedu radničke klase i socijalizma.
Filed Under: Актуелно

100 GODINA HUSINSKE BUNE

Pre tačno 100 godina dogodila se Husinska buna, oružani otpor rudara rudnika Kreke protiv nasilja organa državne vlasti. Generalni štrajk rudara trajao je od 21 do 28 decembra 1920 godine a nazvan je po rudarskom selu Husino kod Tuzle.
Štrajk je izbio zbog vladinog kršenja sporazuma o visini nadnica, koji je ona sama potpisala. U njemu je učestvovalo 7000 radnika, a vodila ga je Komunistička partija Jugoslavije, na čelu sa Mitrom Trifunovićem Učom. Više od 300 rudara iz svih krajeva Jugoslavije, zajedno sa štrajkačkim odborom, povuklo se u selo Husino gde je pružilo žestok otpor vojsci, žandarmeriji i ,,Narodnoj gardi”, koje su pokušale da domaće rudare primoraju na posao a strane proteraju. Poginulo je sedam, a ranjeno više desetina rudara. Uhapšeno je oko 400 lica.
Eksploatacija u kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca bila je podjednako surova kao i danas a odjek koji je buna imala u Evropi toliki da je smrtna kazna mladom rudaru Juri Keroševiću koji je optužen za ubistvo žandara preinačena u dvadeset godina tamnovanja.
U evropskom kalendaru samooslobađanja čoveka od prinudnog otuđenog rada, ovi dani od 21 do 28 decembra posvećeni su stotoj godišnjici velike Husinske bune.
I pored toga mnogi intelektualci, danas u Srbiji, govore pozitivno o represivnoj kraljevini Karađorđevića, a pre svega prednjače članovi krunskog saveta Aleksandra Karađorđevića, Matija Bećković i Dušan Kovačević, istovremeno koristeći svaku priliku da pljuju po socijalističkoj, radničkoj Jugoslaviji.
Jure Kerošević, mladi čovek, siromašni rudar, husinski rudar, u borbi za svoja pogažena radnička prava, osuđen na smrt, pod vešalima je isekavši se, postavio temelj za borbu radnika.
Danas u Srbiji, radnik dozvoljava da ga tlače, umesto da se bori za svoja prava.
Filed Under: Актуелно

KVISLINZI U SRBIJI 1941-1944

Tokom fašističke okupacije Srbije u Drugom svetskom ratu, u službi okupatora bili su domaći izdajnici iz redova Nedićeve ,, Srpske državne straže “, Ljotićevi fašisti, četnici Draže Mihailovića i Koste Pećanca.
Nemci su u Srbiji imali 9 divizija sa oko 80.000 vojnika. Sredinom 1944. godine Nemci su raspustili četnike Koste Pećanca i naredili im da pređu u ,, državnu stražu ” Milana Nedića. Nemci rade na stvaranju masovne Nedićeve vojske nazvane ,, korpusi “, kako bi zamenili razularene pijane četničke bande, koje su bile vojnički nesposobne za bilo kakve akcije. Četnici Draže Mihailovića su uglavnom po srpskim selima, gde pljačkaju, pale kuće i kolju ljude, pristalice partizana i njihove simpatizere. Oni su u čvrstoj saradnji sa Nemcima, Bugarima, Nedićevom ,, državnom stražom ” i raspuštenim Pećančevim četnicima. Nemci nisu bili sigurni u ove demoralisane bande, pa su u tu svrhu doveli jedan korpus Bugara, oko 40.000 vojnika, kojima je komandovao general-pukovnik Asen Nikolov. Taj korpus je raspoređen u većem delu Srbije, sve do Kraljeva, Čačka i Užica. Bugarska vojska je takođe činila zločine nad stanovništvom Srbije. Nakon sukoba sa partizanskim odredima, brigadama i divizijama, avgusta 1944. godine, kod Bugara dolazi do demoralizacije jer su trpeli ogromne gubitke.
Nedićevi korpusi ,, Srpske državne straže ” imali su oko 40.000 kvislinga.
Ljotićevi fašisti su bili formirani u čete i bataljone, rasuti po gradovima i selima, njih 10.000 fašista. Bili su organizovani od mladića starih od 16-22 godine, koji su sačinjavali nacionalnu službu ,, Zbor “. Sprovodili su fašističku propagandu na seoskim skupovima, crkvenim praznicima i drugim verskim i nacionalnim manifestacijama, na kojima su držali fašističke govore. Sledbenici ,, Mite Bogomoljca “, rasturali su i svoj fašistički list koji se zvao ,, Naša borba “.
Četnici Draže Mihailovića su avgusta 1944. godine imali 47 korpusa, a korpusi su bili sastavljeni od brigada, mada je korpus brojao svega 900 bandita. Sve skupa, četnika je bilo oko 40.000 u Srbiji, a u Sandžaku oko 5000 crnogorskih četnika.
Rusi, belogardejci, tzv ,, Ruski dobrovoljački korpus “, bio je formiran od bataljona i pukova koji je imao oko 10.000 pripadnika. Bili su to većinom stari ratnici iz Oktobarske revolucije u Rusiji, koji su bili posebno prekaljeni u borbama i vrlo vični ratovanju. Bilo je tu starih ljudi koji su se borili noseći u jednoj ruci pušku a u drugoj štap. Oni se nisu lako predavali, već su se borili do zadnjeg daha. Bilo je među njima i mladića ruskog porekla, potomaka belogardejaca, kao i mladića iz armije generala Vlasova. Njima su Nemci poverili da čuvaju objekte na komunikacijama, skladišta i magacine hrane i glavne mostove na rekama. Davali su žestok otpor našim partizanskim jedinicama.
Nemci, Bugari i nedićevci su obezbeđivali glavne naseljene centre, komunikacije, rudnike, privredne i druge važne objekte, koji su bili od vitalnog značaja za okupacioni sistem, dok su četnici i ljotićevci držali uglavnom sela i varošice.
Pored njih, partizanskim jedinicama su se pri oslobođenju Srbije, suprotstavili, u Sandžaku i u dolini Ibra, i nekoliko albanskih kvislinških bataljona, koji su bili pod nemačkom komandom.
Svi nabrojani neprijatelji su se takmičili ko će više zla naneti i više ljudi ubiti u okupiranoj Srbiji, da bi narod naterali na poslušnost okupatoru. Crpeli su iz Srbije sva materijalna dobra: hranu, rudna i šumska blaga i besplatnu radnu snagu radi ratovanja na istočnom frontu. Nisu uspeli da mobilišu niti ikoga za rat na istočnom frontu, nego su naprotiv morali da drže jake snage u Srbiji radi gušenja narodnog otpora.
Borci, ilegalci i drugi pripadnici NOR-a širom Srbije, davali su, svaki na svoj način, žestok otpor okupatoru i njegovim slugama. Oni su se tako pripremali za odlučujuće dane, za doček i pomoć operativnoj armiji NOV i POJ u njenom pohodu za oslobođenje Srbije.
Filed Under: Актуелно

NOVOGODIŠNJA ČESTITKA RADNIČKE PARTIJE KOREJE

Rukovodstvu Partije Komunisti Srbije

Centralni Komitet Radničke Partije Koreje upućuje tople pozdrave Partiji Komunisti Srbije i svim članovima Partije povodom Nove 2021. godine.

Želimo vam puno uspeha u borbi protiv epidemije Kovid-19 kao i u vašem radu na jačanju i razvoju vaše partije u Novoj Godini.

Srdačni pozdrav,

Centralni Komitet Radničke Partije Koreje

Decembar 31, Džuče 109 ( 2020 )

Pjongjang

 

Filed Under: Актуелно

ČESTITAMO DAN ARMIJE

Svim komunistima i svim progresivnim građanima sa teritorije SFRJ čestitamo Dan armije. U SFRJ  Dan armije se obeležavao 22. decembra u znak uspomene na dan kada je Prva proleterska narodnooslobodilačka udarna brigade imala prvu borbu kod sela Gaočića i Mioča. Inače Prva proleterska brigade formirana je u Rudom 21. decembra 1941. godine. Imala je šest bataljona ukupne jačine 1200 boraca. Prvi komandant bio je Koča Popović a politički komesar Filip Kljajić. Želimo da naglasimo da je brigada do kraja rata imala 7500 poginulih u borbama protiv fašističkih okupatora i domaćih izdajnika.. U njenim redovima se borilo preko 22 000 boraca i dala je 83 narodna heroja. Brigada je tokom rata bila u stalnom pokretu. Na svom ratnom putu prešla je 20 000 kilometara u proseku 15 kilometara dnevno što nije zabeleženo u istoriji ratovanja. Hrabrost, drugarstvo, bratstvo i jedinstvo, disciplina i fizčka izdržljivost krasili su svakog borca Prve proleterske.

Nažalost danas ni u jednoj državici sa teritorije SFRJ ne obeležava se ovaj datum. Svugde su na vlasti podanički režimi koji više ili manje afirnišu gubitnike Drugog svetskog rata. Političari, novinari, kafanski istoričari i druge javne ličnosti falsifikuju istoriju u medijima. Školski udžbenici su takođe puni falsifikata. Sve je to uzalud. Narodnooslobodilačka borba ispisana je zlatnim slovima u svetskoj istoriji kojoj se i danas divi ceo svet. Ne postoji ni jedna mrlja na NOB-u i socijalističkoj revoluciji. Komunisti srbije neće nikad zaboraviti heroizam partizanskog pokreta pod vođstvom slavne KPJ.

Filed Under: Актуелно

NAJVEĆI BDP SRBIJA JE IMALA TOKOM SOCIJALISTIČKE IZGRADNJE

Srbija je po današnjim merilima sporo ekonomski napredovala sve do dolaska komunista na vlast. Ekonomski uspon socijalističke Srbije u okviru SFRJ teško ko može da negira, pa čak i oni koji nisu naklonjeni komunizmu.
U blizu tri decenije koje su usledile posle najrazornijeg rata u istoriji civilizacije došao je najsnažniji ekonomski rast koji je Srbija iskusila od 1815. godine pa do danas.
Tokom pedesetih, šezdesetih i sedamdesetih, BDP prosečnog stanovnika Srbije se povećavao po neverovatnoj stopi od čak 5,2%, te se tokom jedne generacije dohodak kumulativno uvećavao neverovatnih četiri i po puta. Takva brzina privrednog rasta je nešto što se vidi golim okom, za razliku od vekova koje su naši preci proveli misleći da se na svetu ništa ne menja.
Legat jugoslovenskog sna o odlascima na letovanje za jednu platu, socijalna sigurnost, efikasni zdravstveni i obrazovni sistem postao je stvarnost za najveći deo populacije.
Tokom osamdesetih stvorili su se uslovi za do tada neviđenu kreativnost koja se posebno ispoljila u kulturi, umetnosti i nauci.
Istorijski najbolja pozicija, jeste 1979. godina kada Srbija znatno bolje stoji od Portugalije, Poljske, Češke, Rumunije i Bugarske, kada smo praktično bili izjednačeni sa Grčkom i blago ispred Španije, i tek dvostruko slabiji od proseka za Zapadnu Evropu.
Krajem 1920-ih bili smo stoleće iza Francuza a već 1955. zaostatak za Francuskom je smanjen na 65 godina, za Nemačkom smo zaostajali 1929. 160 godina da bi 1955. zaostatak prepolovljen na 81 godinu. U narednih četvrt veka bili smo na ubrzanom putu ublažavanja zaostajanja, i dostigli maksimum 1979. godine kada je prosečan Srbin imao dohodak kao prosečan Nemac lil Francuz samo 16, odnosno 11 godina ranije.
Izuzimajući period socijalističke izgradnje kada je prosečan Srbin najbolje živeo, Srbija se držala ekonomskih postulata kapitalizma. Period posle kontrarevolucije i razbijanja SFRJ doneo je pljačkašku privatizaciju, uništavanje nekadašnjih privrednih giganata, socijalnu nesigurnost, enormno bogaćenje pojedinaca i veliko siromaštvo najvećeg dela naroda.
Filed Under: Актуелно

DRUŠTVENE MREŽE – ORUŽJE KLASNOG NEPRIJATELJA KOLIKO SU NAŠE I MOGU LI TO BITI?


Gotovo svi mi koji koristimo društvene mreže smo imali prilike upoznati se sa raznim sadržajima koje nude društvene mreže tipa fejsbuk,instagram i sl, a koji redovno odvlače običnog radnika i radne ljude uopšte od svakodnevnih socijalnih problema i pomažu održavanje socijalnog mira. Nedovoljno upoznatim korisnicima može se učiniti kako se radi o neutralnoj sferi društvenih aktivnosti u kojoj svi mogu izneti ono što misle. Da je to stvar privida pokazaće sledeći navodi.
Naime, da bi se neki sadržaj mogao objaviti, a da ga pri tom vidi što više korisnika, društvene mreže to uslovljavaju ponudom kredita izraženim u dolarima, otprilike 10-15$, čime zapravo pokazuju da im je motiv zarada, profit. U skladu sa tim, politika cenzure je izražena na ne tako primetan način. Cenzura se katkad zna i otvoreno ispoljiti, primerice u slučaju da komentarišete recimo društvenu situaciju i odnose, i takav komentar se ne svidi onome ko je za opstanak postojećeg, te vas prijavi recimo zbog govora mržnje, naklonost društvenih mreža snagama koje su za opstanak postojećeg kapitalističkog režima ispolji se na način da se antirežimski komentar ukloni, a dotični komentator prijavi i blokira na 24,48 ili 72h. Ukoliko pak dođe do prijavljivanja jednog komentara koji jasno i glasno iznosi pretnje u smislu: „napićemo vam se krvi“ i sl, ako je po ostalom sadržaju režimski podoban, prijava protiv istog ne vredi i društvena mreža vam šalje odgovor u kojem navodi kako „nema ničeg uvredljivog u navedenom tekstu.“
Društvene mreže, što se iz priloženog da videti, pretežno su oružje klasnog neprijatelja, ali ih i revolucionarne snage mogu i trebaju iskorištavati,no da bi ih efikasno mogli iskorištavati, ne možemo i ne smemo nastupati kao izolovani pojedinci, već iza nas mora stajati društveno-politička organizacija. Zato zbijmo svoje redove i ne dopustimo da pojedinci koji zastupaju napredne, socijalističke društvene odnose ostanu blokirani, povežimo se i delujmo!

Filed Under: Актуелно