Luka Stević narednik srpske vojske, nosilac je srebrne medalje za hrabrost Miloš Obilić, Zlatnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Ordena Takovskog krsta, Ordena bratstva i jedinstva I reda, Ordena zasluga za narod I reda, Albanske spomenice, Partizanske spomenice 1941 i većnik AVNOJ-a.
Stević S. Luka rođen je 10. oktobra 1887. godine u Mojkoviću kod Krupnja. Kao najbolji vojnik u divizionu upućen je u pukovsku podoficirsku školu, nakon čega je proizveden u čin podnarednika.
Učestvovao je u četiri rata. Prvo vatreno krštenje imao je u novembru 1912. godine kod Merdara, a ubrzo se istakao kao topovođa IX baterije III diviziona Brdsko artiljerijskog puka pa je odlikovan Srebrnom medaljon za hrabrost Miloš Obilić. Tokom Drugog balkanskog rata naročito je bio zapažen u borbi na Bregalnici. Učestvovao je i u suzbijanju arbanaške pobune, kada je u poteri za Albancima, sa ratnim drugovima zauzeo Elbasan.
Tokom I svetskog rata ponovo se istakao u najkrvavijim borbama na Mačkovom kamenu od 16 do 23. septembra 1914. godine kada je i pored naređenje komandanta da izvadi zatvarač topa i da odstupi, nanišanio neprijatelja i direktno ga pogodio. Na predlog svojih ratnih drugova kao najhrabriji vojnik u bateriji odlikovan je 26. juna Zlatnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Kao narednik srpske vojske učestvovao je u povlačenju preko Albanije i borbama na Solunskom frontu.
Po povratku u rodno mesto aktivnije se uključuje u politički život. Zbog indolentnog odnosa države prema ratnicima, ratnim invalidima i deci palIh boraca sve češće napada dvor i dinastiju.
Od početka oružanog ustanka 1941. godine pomagao je partizanski pokret. U jesen 1941. godine izabran je za predsednika Narodnooslobodilačkog odbora u Mojkoviću. Nešto kasnije postavljen je za komandanta partizanske komande mesta u Zavlaci. Potom stupa u Rađevski bataljon Valjevskog partizanskog odreda gde je vršio dužnost komandira II i IV čete. Početkom marta 1942. godine prešao je u Bosnu i stupio u Prateću četu Vrhovnog štaba NOV i POJ. Učesnik je sva tri zasedanja AVNOJ-a. Na završetku Drugog svetskog rata imao je čin majora Jugoslovenske armije. Posle rata biran je za poslanika u više saziva.
Po ličnoj želji sahranjen je u Beloj Crkvi kod Krupnja uz najviše vojne i državne počasti.
